به گزارش مهر، دانشمندانی از دانشگاه های مختلفی مانند دانشگاه استنفورد، دانشگاه دوک، دانشگاه کلورادو، دانشگاه نیویورک و دانشگاه کارولینای شمالی در تحقیقات ویژه ای به بررسی اطلاعات ژنتیکی تهیه شده از تعداد ۱۵۹۴ برادر و خواهر پرداخته اند. هدف از این کار این بوده است که بتوان دلایل تفاوت در نوع رویکرد به مقوله تحصیلات را در افرادی که از خانواده های مشابه هستند پیدا کرد.

علیرغم این که به صورت عمومی تفاوت های اندکی میان وضعیت تحصیلات برادر و خواهرها در یک خانواده وجود دارد ولی باز هم تحقیقات این دانشمندان توانست نشان بدهد که چگونه برخی از ساختارهای ژنتیکی می توانند در نوع تحصیل افراد تفاوت هایی را رقم بزنند.

دکتر «بنجامین دومینگو»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه استنفورد، در این باره می گوید: «با تحقیق بر روی برادران و خواهران توانستیم نشانه های اجتماعی مانند مدرسه، محله و محیط زندگی و سطح تحصیلات والدین را از میان برداشته و کنترل کنیم. به این ترتیب توانستیم تنها بر روی نقش ژن ها در این تغییرات تمرکز داشته باشیم. تحقیقات ما اسناد بسیار محکمی را در برداشت که نشان دهنده این هستند که نوع ژن ها می تواند میزان دستاوردهای تحصیلی را در خانواده ها رقم بزنند.»

همچنین این تیم تحقیقاتی دریافتند که در خانواده ها، مواردی مانند فرهنگ زندگی خانواده می تواند در کنار ژن های یک کودک به او در تغییر در دستاوردهای تحصیلی کمک کند. برای نمونه در یک خانواده ممکن است کودکان به خاطر ایجاد تفاوت بین خود و خواهر و برادران خود دست به تحصیلات بهتر و یا بدتر بزنند.

به نقل از جام جم آنلاین

تهیه وتنظیم :

صفیه رفعتی – ناحیه یک تبریز

مقدمه

تربیت انسانهای متفکر و خلاق روش خاص خود را می طلبد . قالبها و چهارچوبهای گذشته هرگز نمی توانند چنین بستر و موقعیتی را فراهم سازند .در بسیاری از نظامهای آموزشی به دلیل گسترش و توسعه سریع مدارس ، و به کارگیری نیروهای اجرایی غیر متخصص عاداتی نامطلوب بر فرایند تدریس حاکم شده است ، مخصوصا آن دسته از عادتهای غلطی که جانشین همفکری ، تعامل و مشارکت فراگیران در کلاس درس شده اند و هر گونه آزادی اندیشه ، تعامل و نوآوری را از آنان گرفته اند و به جای استفاده از روشهای جدید تدریس ، بر اجرای روشهای سنتی پافشاری می کنند.

بنابراین ،یکی از ضروری ترین تحولات در نظامهای آموزشی ، تحول در نگرش و روش تدریس معلمان و مدیران اجرایی نظام آموزشی است . برای دستیابی به چنین تحولی معلمان باید دانش و بینشی صحیح از نظریه ها و راهبردهای مختلف آموزشی داشته باشند .

در این مقاله سعی شده است که مطالب بازبان و ساده بیان گردد تا بتواند اندک سهمی در افزایش معلومات خوانندگان به وجود آورد  .

 

زندگی خوب چیست ؟

جامعه خوب کدام است ؟

دانش مطلوب چیست ؟ پاسخ به این پرسش ها ،نحوه عمل برنامه ریز و معلم را تعیین می کند .

3)فلسفه روی جنبه های اساسی برنامه درسی تأثیر می گذارد .تایلر کاربرد نظریات فلسفی در برنامه ریزی درسی را جهت تدوین اهداف آموزشی مورد تأکید قرار می دهد و معتقد است که فلسفه تعلیم و تربیت برای تطلیف یا بیان دقیق هدف های تربیتی به کار گرفته می شود (شریعتمداری ،1378). پیترز در زمینه نقش فلسفه تربیت در تعیین اهداف برنامه درسی ،می نویسد: «فلسفه تعلیم و تربیت می تواند ،به دنبال طراحی ماهیت و روابط متقابل هدف های عینی باشد و از این رو می تواند نشان دهد که کدام نوع انتخاب ضرورت دارد پس آن چه در برنامه  درسی به آن نیازمندیم درک ساختار یا الگوی روابط حاکم بر هدف های عینی مورد نظر است »(پیترز ،1975).

4)فلسفه تعلیم و تربیت در باره ارزش تدریس ،یادگیری موضوعات اولویت دار و ارزشمندی هر موضوع بحث می کند . به گفته توماس هاپکینز «فلسفه تعلیم و تربیت در هر تصمیم گیری مهم که در مورد برنامه درسی و آموزش در گذشته به عمل آمده و در آینده اتخاذ خواهد شد ،دخالت داشته و دارد . گودلد خاطر شنان می کند که فلسفه «تعلیم و تربیت نقطه شروع طراحی برنامه درسی و پایه تصمیمات بعدی است .همچنین سوتو ،از فلسفه تعلیم و تربیت به عنوان عنصر اساسی در تعیین اهداف دقیق آموزشی نام می برد (شریعتمداری ،1378: 16).

5)برنامه ریزی درسی مسائلی چون ؛ شناخت فراگیر ،برنامه درسی ،روش های تدریس ،رابطه معلم و شاگرد ،اهداف ،عناوین محتوا و دروس را مورد بحث و بررسی قرار می دهد . فلسفه های تعلیم و تربیت درباره هر کدام ار موارد یاد شده دیدگاهای خاص دارند که به برنامه ریز یا معلم کمک می کند تا تصمیمات آگاهانه تری اتخاذ نماید . آنچه یک معلم در فرایند تربیت یا فرایند یاددهی –یادگیری به عنوان فعالیت های کلاسی انجام می دهد به طور مستقم با مسائل نظری فلسفی برخاسته از حیطه های سه گانه معرفت شناسی ،هستی شناسی و ارزش شناسی نیستند ،بلکه علاوه بر آن ها شامل مسائل دیگری نیز می شود که خاستگاه های مختلفی دارند . اما باید در نظر داشت که بدون توسل به مسائل کلی فلسفی نمی توانیم تبیین درستی از سیاست ها و خط مشی های تربیتی داشته باشیم یا سیاست ها و هدف های موجود را مورد ارزشیابی و نقد قرار دهیم و در نهایت ،برای فرایند تربیت هدف و روش انتخاب کنیم .

6)فلسفه تربیت پرسیدن پرسش هایی است برای رسیدن به راه رسم تربیت درست ،منسجم ،پیوسته و هماهنگ و جلوگیری از تضاد و تناقض در نظر و عمل مربیان و متخصصان تربیتی . پرسش هایی نظیر ؛ماهیت زندگی خوب که قصد تربیت نیل بدان است چیست ؟آیا تربیت امری ضروری است اگر تربیت یک جریان اجتماعی است ماهیت جامعه چیست ؟ماهیت معرفت چیست ؟و سؤال های دیگر (ابراهیم زاده ،1388).

اسمیت ،استانلی و شورس بر نقش فلسفه تعلیم و تربیت در برنامه درسی اشاره کرده معتقدند که در مواقع زیر ، با فلسفه تعلیم و تربیت ،سروکار داریم؛

1.اهداف تربیتی تنظیم و حقیقتاً درست دانسته می شوند .

2.محتوا انتخاب و سازماندهی می شود .

3.اقدامات پایه ای و فعالیت ها تنظیم می گردد .

دیوئی فلسفه تعلیم و تربیت را تئوری«عمومی تعلیم و تربیت »می داند . به نظر او اگر تعلیم و تربیت ،فرایند ایجاد گرایش های بنیادی ،عقلانی و عاطفی نسبت به طبیعت و همنوعان بدانیم در این صورت حتی می توانیم فلسفه را به عنوان «نظریه عمومی تعلیم و تربیت »تعریف کنیم . بنابراین فلسفه تعلیم و تربیت نه تنها نقطه شروع بلکه پایه و اساس همه فعالیت های برنامه درسی است .

آموزش و پرورش انسان گرایانه از آموزشی حمایت می کند که «رشد مفهوم از خود»و «رشد فردی احساسات »را در دانش آموزان ،تقویت و تشویق کند . در این الگوها انتظارات به نحوی تدوین می شود که تمام دانش آموزان بتوانند به آن دست یابند و معلمان باید دانش آموزان را به کشف عقاید به صورت آزادانه ،طرح پرسش های باز و ایجاد احساسی خوب و مثبت درباره تجربیات یادگیری شان تشویق کنند(مایرز و مایرز، 1990).